Σε ποσοστό 15% οι διαβητικοί θα παρουσιάσουν έλκη στη διάρκεια της ζωής τους, συνήθως στο πέλμα και στα δάκτυλα.
Ο διαβήτης αυξάνει την πιθανότητα αθηροσκλήρυνσης και καταστρέφει τις νευρικές απολήξεις (διαβητική νευροπάθεια), προκαλώντας απώλεια της αίσθησης των άκρων.
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι χρόνια πάθηση.
Αντιμετωπίζεται θεραπευτικά με πολλά φάρμακα.
Παρόλα αυτά η χρόνια υπεργλυκαιμία δημιουργεί χρόνιες επιπλοκές που αφορούν: α) τα κάτω άκρα, β) τα μάτια, γ) τους νεφρούς και δ) τα νεύρα.
Οι παθήσεις των ποδιών των διαβητικών ασθενών αποτελούν την κύρια αιτία ακρωτηριασμών στο διαβητικό πληθυσμό.
Το μέγεθος του ακρωτηριασμού ποικίλει από απώλεια του δαχτύλου έως και απώλεια του μέλους κάτω του γόνατος.
Παγκοσμίως περίπου κάθε έτος 1.000.000 άτομα με διαβήτη υφίστανται ακρωτηριασμό.
Πως δημιουργείται το διαβητικό έλκος
Η δημιουργία του διαβητικού έλκους εμφανίζεται συνήθως μετά από τραυματισμούς από ακατάλληλα υποδήματα στα κάτω άκρα.
Οπότε η σχολαστική αποφυγή κάθε είδους τραυματισμού αποτελεί τη μοναδική δυνατότητα για πρόληψη ελκών και συνεπώς τον ακρωτηριασμό των κάτων άκρων.
Παραγοντές δημιουργίας διαβητικού έλκους
Οι παράγοντες που συντελούν απλά στην εμφάνιση διαβητικού έλκους είναι η περιφερική αγγειακή νόσος και η νευροπάθεια.
Δηλαδή τα άτομα αυτά έχουν χάσει την προστατευτική αίσθηση του πόνου, του θερμού, ψυχρού, της πίεσης κλπ. που έχουν όλοι οι άνθρωποι.
Κάποιος τραυματισμός δεν γίνεται εύκολα αντιληπτός. Η πληγή αυτή δημιουργεί φλεγμονή. Εάν το διαβητικό έλκος δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα επεκτείνεται στους μύες και στα οστά (οστεομυελίτιδα).
Εάν η φλεγμονή δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα μπορεί να καταλήξει σε ακρωτηριασμό του σκέλους. Υπολογίζεται πως κάθε 30δευτερόλεπτα χάνεται ένα πόδι ατόμου με σακχαρώδη διαβήτη.
Τί είναι η διαβητική μικροαγγειοπάθεια
Είναι μια πάθηση που προσβάλλει τις μικρές αρτηρίες, αρτηριόλες και τα τριχοειδή αγγεία. Εξαρτάται άμεσα από τη διάρκεια της πάθησης και τους εξωγενείς παράγοντες.
Τί είναι η διαβητική μακροαγγειοπάθεια
Είναι μια πάθηση όπου η αρτηριοσκλήρωση προσβάλλει τα τοίχωματα στις αρτηριές μυϊκού τύπου, δηλαδή των ιγνυακών, των κνημιαίων, των λαγόνιων και της αορτής.
Τί ειναι η διαβητική περιφερική νευροπάθεια
Είναι μία πάθηση που προσβάλλει το αυτόνομο και το περιφερικό νευρικό σύστημα. Εμφανίζεται με την πάροδο 5-10 ετών από την εμφάνιση του διαβήτη.
Οι συνέπειες για τα κάτω άκρα είναι: η νευροπαθητική αρθροπάθεια του ποδιού, οι εύκολοι μικροτραυματισμοί λόγω της απώλειας της αισθησής με αποτέλεσμα φλεγμονές και λοιμώξεις.
Πώς γίνεται η θεραπευτική αντιμετώπιση του διαβητικού ποδίου
Η θεραπεία έχει δύο στόχους: την πρόληψη της επιδείνωσης και την αντιμετώπιση των οξέων προβλημάτων.
Προληπτική αγωγή
- Περιποίηση
- Σχολαστική καθαριότητα
- Αποφυγή στενών υποδημάτων
- Χρήση στηρικτικών πελμάτων
- Έγκαιρη αντιμετώπιση των μικροτραυματισμών με επεμβάσεις
- Χρησιμοποιούμε συνήθως φλεβικά μοσχεύματα για τις επεμβάσεις by pass, όπως και την αγγειοπλαστική – ενδοαυλικά stent.
Τι πρέπει να προσέχουν οι διαβητικοί για να αποφύγουν τις λοιμώξεις
Επειδή οι λοιμώξεις στο διαβητικό πόδι είναι συχνές χρειάζεται επαγρύπνηση με χρήση αντιβιοτικών και σε περίπτωση νεκρωμάτων, αποστημάτων ή οστεομυελίτιδας χειρουργικός καθαρισμός.
Οι ακρωτηριασμοί είναι αναγκαίοι όταν η νέκρωση είναι εκτεταμένη, ο ασθενής είναι σε σηπτική κατάσταση και η αγγειογραφία δείχνει πλήρη έλλειψη περιφερικής κυκλοφορίας.
Με τη ρύθμιση του σακχάρου μπορεί να αποφευχθεί ένας ακρωτηριασμός.
